POŻEGNANIE KOLEGI LUDWIKA ZIMNOCHA
29.03.2019 na Cmentarzu Wojskowym w Łodzi "Na Dołach" pożegnaliśmy naszego przyjaciela - członka łódzkiego Koła SSP
Szanowna Pani, rodzino, najbliżsi,
proszę przyjąć wyrazy najszczerszego współczucia i żalu po śmierci Ludwika.
Nie znajdujemy słów, aby opisać, jak bardzo jesteśmy wstrząśnięci. Ludwik był wspaniałym, godnym zaufania człowiekiem, który zapisze się w naszej pamięci jako osoba niezmiernie koleżeńska i nie odmawiająca innym pomocy. Jego strata spowodowała smutek w życiu wszystkich, którzy go znali.
Wspaniały , przesympatyczny, uczynny starający się nikomu nie uchybić, nasz kolega major Ludwik ZIMNOCH, członek naszego
28. Koła Stowarzyszenia Saperów Polskich w Łodzi.
Był saperem, który po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych im. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu w 1954 r. pełnił służbę w wielu jednostkach na terenie całego kraju od dowódcy plutonu saperów począwszy , a na szefie saperów pułku kończąc.
W okresie tym z pełnym zaangażowaniem osobistym niósł pomoc ludziom w trudnych momentach życia nie patrząc na własne zagrożenie.
Urodzony 16 maja 1933rouk w Błoniu k/Warszawy.
Po zdobyciu wykształcenia średniego technicznego wstępuje do Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych, gdzie jako podchorąży szkoli się w latach 1951/54 i uzyskuje stopień podporucznika.
W tejże uczelni w 1970 roku kończy Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów.
W lata 1954-55, po szkole oficerskiej pierwszym jego zajęciem było dowodzenie plsap w 1bsap 1WDZmech w Legionowie.
1956-58, przeniesiony do Zambrowa do samodzielnego bcz i appanc WDZmech jako dowódca plsap bierze udział w pierwszych akcjach rozminowania na terenie Legionowa, Wyszkowa i Warszawy.
W okresie tym zostaje przydzielony do warszawskiej grupy rozminowania (rozminowującej stolicę) stacjonującej w Cytadeli.
1959-62, wraca do Legionowa na dowódcę 1ktech w 1bsap 1WDZ biorąc czynny udział jako dowódca patrolu rozminowania terenu
w Siemiatyczach, Węgrach i Siedlcach (w 1961r.rozminowywał niebezpieczne tereny w rejonie miejscowości Czerwony Bór).
Po 17-tu latach najniebezpieczniejszej służby woskowej zostaje:
1963-70 szef saperów w samodzielnym bradiotech w Zgierzu.
1971-73 szef saperów w pułku budownictwa Łączności
w Zgierzu.
1974-80 szef saperów – starszy inspektor nadzoru w łódzkim pułku OT.
W rezerwie od 1 stycznia 1981r.
Ludwik zostawił po sobie opinię wysokiej klasy specjalisty, starannego, sumie wywiązującego się z realizowanych przedsięwzięć. Pełen inicjatywy twórczej, zaangażowania
i odpowiedzialności. Wielce lubianego przez kolegów.
Za sumienną pracę i osiągnięcia w dziedzinie obronności wyróżniony:
- 1959r. – srebrnym „Krzyżem Zasługi”
- 1966r. – srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- 1969r. - brązowy medal „Zasługi dla Obronności Kraju”
- 1975r. – złoty medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- 1983r. – „ Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”
- 1990r. – medal pamiątkowy„Zasłużony dla Wojsk Inżynieryjnych”
- 2008r. - medal „Za Rozminowanie Kraju”
Cześć i chwała jego pamięci.
Mamy nadzieję, że wsparcie rodziny i najbliższych doda pani sił. Jeżeli będzie potrzebowała pani jakiegokolwiek wsparcia, jesteśmy w pełnej dyspozycji.
Wyrazy współczucia dla całej rodziny.