Stowarzyszenie Saperów Polskich

Koło nr.28 w Łodzi

Menu

     Próby utworzenia stowarzyszenia saperów podejmowano w kraju kilkakrotnie. Szczególnie orędownikiem powołania takiej organizacji był w latach siedemdziesiątych ówczesny Szef wojsk Inżynieryjnych – gen. Czesław PIOTROWSKI. 
Były teżi inne inicjatywy środowiska saperskiego, aby takie stowarzyszenie powołać. Niestety panujący wtedy klimat polityczny nie sprzyjał takim inicjatywom. Żołnierze-saperzy będący już poza służbą rozproszeni byli w różnych związkach kombatanckich  i organizacjach byłych żołnierzy, natomiast pozostający w służbie czynnej – pozostawali poza jakimikolwiek organizacjami.

    Powołanie organizacji środowiskowej w formie Stowarzyszenia, które by zrzeszało saperów, żołnierzy i pracowników Wojsk Inżynieryjnych – w tym dawnej komunikacji wojskowej oraz zakwaterowania i budownictwa – służących i pracujących
w formacjach Wojska Polskiego, sojuszniczych armiach państw koalicji antyhitlerowskiej i podziemnych organizacjach ruchu oporu, a także członków ich rodzin, przybrało realny kształt w drugiej połowie 1999 roku. Powstała samorzutnie grupa inicjatywna w składzie: płk w st. spocz. Michał REZIECKI, płk w st. spocz. Stanisław SOROKA,płk w st. spocz. Bogusław GILEWSKI oraz nieco później płk  ( r) Bogusław SAGANOWSKI i płk ( r). Marian KASPERSKI. Grupa ta w pierwszej kolejności, po wielu dyskusjach zaproponowała, że powołana organizacja będzie się nazywać Stowarzyszenie Saperów Polskich.  W następnej kolejności grupa inicjatywna z pomysłem powołania Stowarzyszenia zapoznała przede wszystkim Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych, Ministerstwo Obrony Narodowej oraz instytucje i jednostki Wojsk Inżynieryjnych. Powstaniem stowarzyszenia żywo zainteresowało się Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych  
z gen. Ryszardem ŻUCHOWSKIM na czele, a jego ideę poparło Ministerstwo Obrony Narodowej..

    Idea integracji środowiska saperów jest wyrazem solidarności zawodowej i rzetelnego stosunku do zadań inżynieryjnych wykonywanych w okresie pokojowym oraz wojny, w tym powojennego rozminowania kraju. 
W wielu środowiskach saperskich idea powołania stowarzyszenia odbiła się szerokim echem.
Do Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych napłynęło szereg pism i listów z wyrazami poparcia dla tego zamierzenia.
    Mając tak liczne dowody poparcia, grupa inicjatywna w pierwszej kolejności przygotowała projekt statutu Stowarzyszenia. Wzorując się na statutach innych – już działających stowarzyszeń oraz biorąc za podstawę Ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 roku – „Prawo o stowarzyszeniach” – taki projekt statutu został opracowany. Głównymi autorami projektu statutu byli:
w pierwszej kolejności 
płk w st. spocz. Bogusław GILEWSKI, a następnie płk ( r) Bogusław SAGANOWSKI. 

W następnej kolejności grupa inicjatywna postanowiła zwołać zebranie założycielskie Stowarzyszenia, którego celem byłoby określenie nazwy stowarzyszenia,  przyjęcie projektu statutu oraz powołanie Komitetu Założycielskiego, który prowadziłby dalsze prace związane z powołaniem stowarzyszenia.
 Zebranie założycielskie odbyło się w dniu 21 września 1999 r. w siedzibie Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych przy ulicy Puławskiej 4/6 w Warszawie. Uczestnicy zebrania zostali członami-założycielami Stowarzyszenia oraz podjęli uchwały:
      - o utworzeniu STOWARZYSZENIA SAPERÓW POLSKICH;
      - o przyjęciu projektu statutu;
      - o powołaniu Komitetu Założycielskiego i zobowiązaniu go do opracowania ostatecznej wersji statutu, zarejestrowania stowarzyszenia w Sądzie Okręgowym oraz przygotowania I Kongresu Stowarzyszenia.

20 stycznia 2000 roku został złożony wniosek, a 21 lutego postanowieniem Sadu Okręgowego w Warszawie wpisano do rejestru stowarzyszeń Stowarzyszenie Saperów Polskich. Przygotowano program działania i struktury organizacyjne. Powołany Komitet Założycielski zwołał na dzień 27.10.2000 roku I Kongres Stowarzyszenia Saperów Polskich na którym wybrano władze, zatwierdzono statut i przyjęto program działania.27 grudnia 2000 roku wpisano postanowieniem Sądu Okręgowego wpisano do rejestru skład Zarządu Głównego.

Styczeń 2001 roku Główny Urząd Statystyczny nadał numer identyfikacyjny – regon, a w lutym został otwarty rachunek na potrzeby stowarzyszenia w PKO BP.

7 września 2001 roku zawarto porozumienie o współpracy między Ministerstwem Obrony Narodowej
a Stowarzyszeniem Saperów Polskich.

Stowarzyszenie Saperów Polskich przyjęło tradycję Stowarzyszenia Saperów Polskich na Obczyźnie, które w 2000 roku zakończyło swoją działalność.