Stowarzyszenie Saperów Polskich

Koło nr.28 w Łodzi

Menu

Płk dypl. Kazimierz SZYMKOWIAK

Urodził się dn. 5.03.1930 r. w m. Miejska Górka w powiecie Rawicz. Mieszkał tam do 1938 r. gdzie ukończył pierwszą klasę szkoły podstawowej. W 1938 r. wraz z rodzicami przeniósł się do Rawicza. Wojna zastała go na wakacjach u dziadków i tam też podczas okupacji kontynuował naukę w szkole prowadzonej przez Niemców. Aby zarobić na życie już jako mały chłopiec musiał pracować w majątku ziemskim. W okresie II wojny poddawany był germanizacji.

Mając 12 lat został skierowany do pracy w majątku ziemskim w m. Konarzewo.  Po zakończeniu wojny wraz z rodzicami przeniósł się do miejscowości Świebodzice na Dolnym Śląsku.
W 1946 r. rozpoczął pracę w Fabryce Przekaźników i Aparatów Elektrycznych uzupełniając jednocześnie wykształcenie
w wieczorowej szkole podstawowej. Po ukończeniu szkoły podstawowej i pozytywnym zdaniu egzaminów rozpoczął naukę w Technikum Górniczym
w Wałbrzychu. Po ukończeniu nauki pracował w kopalni jako sztygar zmianowy do czasu powołania go do odbycia służby wojskowej.

Od dn. 11. 11. 1950 r. Kazimierz SZYMKOWIAK służył początkowo w szkole podoficerskiej,
a w 1951 r.jako ochotnik zgłosił siędo Oficerskiej Szkoły Inżynieryjnej we Wrocławiu. Po jej ukończeniu w dn. 30. 08. 1954 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu szkolnego w pułkowej szkole podoficerskiej w 5 Pułku Saperów w m. Szczecin Podjuchy. Uczciwy, koleżeński, przykładny, zaangażowany, w służbie bardzo dobrze przygotowywał podwładnych do czekających ich zadań. A zadania te nie były łatwe i proste.
W lipcu następnego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii saperów
w 2 bsap. Jako młody oficer z podległymi żołnierzami realizował zadania bojowe w ramach akcji rozminowania Kraju. W tym samym roku od marca do maja brał udział w rozminowaniu byłej kwatery Hitlera. Bezpośrednio uczestniczył w likwidacji poniemieckich pól minowych na terenie Warmii
i Mazur, niszcząc tysiące min bojowych oraz całe arsenały bomb i pocisków.

Dalsza Jego służba wiąż się z pracą w Szefostwie Wojsk Inżynieryjnych POW, gdzie na stanowisku starszego oficera przejął odpowiedzialność za akcję oczyszczania terenu
z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych na obszarze byłego Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

         Wzorowo przygotowywał i szkolił PATROLE MINERSKIE likwidujące pozostałości po
II wojnie światowej.

Z ramienia Szefa Wojsk Inżynieryjnych przygotowywał również młode kadry do akcji przeciwpowodziowych i przeciwlodowych. Sam niejednokrotnie uczestniczył w nich ratując ludzi i ich mienie. Osobiście uczestniczyłw słynnej akcji przeciwpowodziowej w 1882 roku
w rejonie PŁOCKA.

Sprawował również nadzór nad pododdziałami wydzielonymi do realizacji prac na rzecz Gospodarki Narodowej.

Domem Pana Pułkownika SZYMKOWIAKA był poligon. To tam na placach ćwiczeń jako kierownik pozoracji ogniowej dowodzi pododdziałami podczas praktycznej realizacji zadań zabezpieczenia inżynieryjnego pola walki. Ktokolwiek uczestniczył w ćwiczeniach taktycznych na poligonach: DRAWSKO POMORSKIE, OKONEK, USTKA, ŻAGAŃ, ORZYSZ i innych,
ten do dzisiaj z sentymentem wspomina wyczyny minerskie Pana Pułkownika.

Podczas realizacji zadań służbowych wykazywał wiele twórczej inicjatywy, zaangażowania
i odpowiedzialności.

Za swoją sumienną pracę i pełną poświęceń służbę oraz osiągnięcia w dziedzinie obronności był wielokrotnie awansowany w tym do stopnia pułkownika włącznie, a także wyróżniony odznaczeniami państwowymi: Krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym
i Srebrnym Krzyżem Zasługi; medalami resortowymi: Medalem Złotym, Srebrnym i Brązowym „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, medalem Złotym, Srebrnym i Brązowym „Za Zasługi Dla Obronności Kraju”, oraz honorową odznaką „Za Rozminowanie Kraju”.

         Posiada wiele odznaczeń i medali pamiątkowych.

     W 1990 roku po 40 latach służby odszedł do rezerwy a następnie w stan spoczynku. Jednak pełen energii i zapału nie spoczął.

To z jego inicjatywy w Łodzi zostało powołane w dniu 25 października 2002 r. Koło nr 28 Stowarzyszenia Saperów Polskich, któremu prezesował do kresu swego życia.

Przebieg służby:

1951 r. – Podoficerska Szkoła Piechoty w 27 Pułku Piechoty

1951-1954 r. – Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych

1954 – 5 Mazurski Pułk Saperów – d-ca pl sap.

1954 – 56 - 5 Mazurski Pułk Saperów – d-ca pl szkol.

1956 – 61 – 5 Mazurski Pułk Saperów – d-ca kompanii.

1961 –1967 – 5 Mazurska Brygada Saperów – d-ca kompanii maskowania
1964 r. – KDO Wojsk Inżynieryjnych

1967 – 1968 – Słuchacz ASG

1969 – 1990 – Starszy Oficer Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych POW

1976 – Wojskowa Akademia Inżynieryjna ZSRR – słuchacz Kursu Przeszkolenia w Zakresie Inżynieryjnego Zabezpieczenia OTK

Przeszedł do Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Dowództwa Pomorskiego Okręgu Wojskowego, pracował na wielu stanowiskach służbowych do szefa Wydziału włącznie. W pracy osiągał bardzo wysokie wyniki. Uczestniczył
w licznych ćwiczeniach z wojskami, brał udział w realizacji zadań na rzecz gospodarki narodowej, w tym w wielu zasadniczych budowlach realizowanych w naszym kraju z udziałem podległych mu pododdziałów wojsk inżynieryjnych.

Przez wiele lat związany z Bydgoszczą, po przejściu na emeryturę przeniósł się do Łodzi i tu stworzył Koło nr 28 Stowarzyszenia Saperów Polskich przy Wojewódzkim Sztabie Wojskowym i był jego aktywnym prezesem.

Pożegnaliśmy Go 2. listopada 2005 roku na  Cmentarzu Wojskowym Na Dołach w Łodzi.

Cześć Jego pamięci !