Major w stanie spoczynku Ludwik Zimnoch
s. Kazimierza
Członek Koła Nr 28 Stowarzyszenia Saperów Polskich w Łodzi.
Jest saperem, który po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych w 1954 roku pełnił służbę w wielu jednostkach na terenie całego kraju od dowódcy plutonu saperów począwszy, a na szefie saperów pułku kończąc.
Urodzony 16 maja 1933 roku w Błoniu k/Warszawy.
Wykształcenie cywilne - średnie techniczne,
wojskowe - Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych 1951/54,
WKDO w Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Inż. 197Or.
Zajmowane stanowiska w wojsku :
1951 – 1954 podchorąży w Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych,
1954 - 1955 dowódca plutonu saperów w 1batalionie saperów 1WDZ m. Legionowo,
1956 - 1958 dowódcy plutonu saperów w samodzielnym batalionie czołgów
i artylerii ppancernej 1 WDZ Zambrów,
1959 - 1962 dowódca kompanii technicznej w 1batalionie saperów 1WDZ Legionowo,
1963 – 1970 szef saperów w samodzielnym batalionie radiotechnicznym
w Zgierzu,
1971 – 1973 szef saperów w pułku Budownictwa łączności w Zgierzu,
1974 – 1980 szef saperów – starszy inspektor nadzoru w Łódzkim Pułku OTK.
W rezerwie od 1 stycznie 1981 roku
1956r brał udział przez sześć miesięcy w akcjach rozminowania na terenie Legionowa, Wyszkowa i Warszawy (stacjonował w Cytadeli w Warszawskiej grupie rozminowania).
W 1960 roku przez dwa miesiące brał czynny udział jako dowódca patrolu rozminowania
i oczyszczania terenu w Siemiatyczach , Siedlcach i Węgrowie.
1961 roku przez dwa miesiące rozminowywał poligon Czerwony Bór.
Major Ludwik Zimnoch posiadał w opiniach specjalnych i okresowych miano wysokiej klasy specjalisty – sapera, opanowany, staranny i sumiennie wywiązujący się z realizowanych przedsięwzięć. W pracy osiągał wysokie wyniki. Podczas realizacji zadań służbowych wykazywał wiele twórczej inicjatywy, zaangażowania i odpowiedzialności.
Był pracowity, stanowczy, z uporem dążący do realizacji celu. Bezkonfliktowy o pozytywnym sposobie myślenia w trudnych sytuacjach. Lubiany przez kolegów.
Za swoją sumienną pracę i pełną poświęceń służbę oraz osiągnięcia w dziedzinie obronności był wielokrotnie awansowany w tym do stopnia majora
Wyróżniony odznaczeniami:
1959 r. – srebrny „Krzyż Zasługi”,
1966 r. – srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
1969 r. – brązowy medal „Zasługi dla Obronności Kraju”,
1975 r. – złoty medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
1983 r. –„Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”,
1990 r. – medal pamiątkowy „Zasłużony Dla Wojsk Inżynieryjnych”.